O wojewodzie sieradzkim Macieju, którego Okólski a za nim Niesiecki, widzieli jako dziedzica Kalinowej i protoplaście możnego rodu Zarembów, zachowało się niewiele przekazów źródłowych. W tej gałęzi Zarembów nie ma dla Macieja miejsca, mógł on być jednak przedstawicielem innej rodziny, która przed Zarembami posiadała Kalinowę.
Z chwilą powstania księstwa sieradzkiego (1263/4) wszedł Maciej od razu do tamtejszej hierarchii urzędniczej Leszka Czarnego. Pierwszym jego urzędem była godność podkomorzego, z którym to tytułem wystąpił 1 marca 1265 roku. Kolejnymi szczeblami w karierze urzędniczej Macieja były: najpierw stanowisko sędziego, potem zaś od 1286 roku godność kasztelana sieradzkiego. Ukoronowaniem jego kariery na dworze Leszka Czarnego był urząd wojewody, który otrzymał w 1287 roku. W czerwcu tegoż roku ,na polecenie Leszka Czarnego wojewoda Maciej poprowadził rycerstwo sieradzkie przeciwko księciu czerskiemu i mazowieckiemu Konradowi II. Powodem tej odwetowej wyprawy na Mazowsze była pomoc udzielona przez Konrada Litwinom w ich najeździe na ziemie Władysława Łokietka.Rycerstwo sieradzkie wkroczywszy na Mazowsze siali spustoszenie oraz zebrali pokaźne łupy. W drodze powrotnej jednak sieradzan zaatakował niespodziewanie książę mazowiecki.
Barwny opis tej bitwy przedstawił Jan Długosz w swoich „Rocznikach”. „Wreszcie na pograniczu Mazowsza o świcie dwudziestego piątego czerwca Konrad atakuje wymienionego wojewodę Macieja i jego wojsko odpoczywające w całkowitym rozprężeniu i nieładzie, spokojnie na postoju bez straży, jak to zwykle bywa w chwilach powodzenia, o czym się już dawno dowiedział od wielu zwiadowców . Pogrążonych we śnie, znużonych żołnierzy nagłym atakiem poraził do tego stopnia ,że garstka, która oprzytomniała, jak szalona i oszołomiona rozbiegła się ,pozostali uciekli pospiesznie z przerażeniem. Wódz wyprawy, wojewoda sieradzki Maciej z garstką rycerzy, którzy się zbiegli do niego, wmieszawszy się śmiało do walki, daje wiele powodów dzielności i ginie w boju”. Podobny los spotkał towarzyszących wojewodzie rycerzy. Maciej był jedynym wojewodą sieradzkim który poległ na polu walki.Wieść o klęsce Macieja szybko dotarła do Sieradza , bowiem już 27 sierpnia 1287 roku z tytułem wojewody występuje niejaki Piotr.
Na podstawie:
1.Polski Słownik Biograficzny
2.Jan Pietrzak -Poczet wojewodów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz